Sultanlar Madalya İçin Savaşacak

Yaz aylarını ulusalların yoğun maç trafiğiyle kapattık. Geriye Filenin Sultanları'ndan  madalya beklediğimiz Avrupa Şampiyonası kaldı. Bu arada liglerimizin fikstür çekimleri de yapıldı. Sırasıyla bunlardan söz ederken düşüncelerimi de sizlerle paylaşacağım.

Yıllardır alt yapılarda iyi işler yapıyoruz. Yani güzel sonuçlara imza atıyoruz ama bu başarılı sporcu grupları yukarılara geldiğinde beklentilerimizin sonunu getiremiyoruz. Tabi ki bunun birçok nedeni var. Ben bu durumu özellikle gençlerin A takımlarda süre alamamasına bağlayanlarla ayni görüşteyim. Zirve için mücadele eden takımlarımızın yıllardır yabancı antrenörlere teslim edilmesi bu gençlerin oynama şansını yok ediyor. Böyle olunca da jenerasyonlar arasında ki geçişlerdeki tıkanıklığın yansıması Ulusal A Takımlarımıza oluyor.

Bunları neden yazdım. Geride kalan 2 ayda U20 Bayan Ekibimiz Meksika da, U18 Kız takımımız Arjantin de Dünya Şampiyonalarında 4. oldular. Yani madalyayı küçük nüanslarla kaybettiler. 17 Yaş Altı Erkekler Avrupa Şampiyonasında üçüncülük kürsüsüne çıktılar. Sırada U23 Bayanlar Dünya Şampiyonası var. Onlardan da güzel sonuçlar bekliyoruz.

Daha eskiye uzandığımızda bunlara benzer, hatta daha da iyi derecelerimiz var. Peki devamı?.. Yani bu başarılı sonuçlara imza atan oyuncularımızın kaçı A Takıma yükselip ilk altı oyuncusu oldu?..

O zaman bu sorunu çözmenin yollarını aramalıyız. Çünkü Filenin Sultanları'nda yıllardır bizi Avrupa'nın başarılı 4 ülkesinin içine sokan bazı oyuncularımızın artık veda zamanı geldi. Peki yerleri nasıl dolacak? Bu sorunun yanıtı arkadan gelenlerle olmalıydı. Ne var ki yukarıda değindiğim gibi, alt yapılarda başarıdan başarıya koşan oyuncularla bu geçişi iyi sağlayamadığımız için şimdi kara kara düşünüyoruz.

Önümüzde 22 Eylülde başlayacak Avrupa Şampiyonası var. Benim öngörüme göre; Sultanlar madalya için Sırbistan, Rusya ve İtalya ile kozunu paylaşacak. “Erken bir eşleşme olmaz ise Sırbistan ile finalde buluşuruz” diyorum. Ama 2 yıl sonra, 2019 için yukarıda anlatmaya çalıştığım sorun yüzünden (üç önemli oyuncumuzun olamayacağını da düşünürsek) bu kadar iddialı konuşamam. Üstelikte önümüzde ki organizasyonun ülkemizde yapılacak olmasına karşın... İnşallah yanılırım ve 2003'ün tekrarını yeniden yaşarız.

Sultanlar için söylediklerimi erkekler için tekrarlayamıyorum. Çünkü onlar beni bu şampiyona da bir hayli yanılttılar. Son dönemlerde parlayan genç oyuncularımızın, yani yakaladığımız iyi jenerasyonun U23 Ulusal Ekibimizde ki başarısı, ardından çoğunun ligde forma giyme şansı bulmaları, beni bu Avrupa yarışı için fazlasıyla umutlandırmıştı. Ancak beklentilerimin uzağına düştüler. Gerçi gurupta ilk sırayı alan Belçika'yı 2-3 ile ellerinden kaçırdılar, 0-3 yenildikleri Fransa karşısında iki seti 23-25, birini de 22-25 vererek daha iyisini yapabileceklerini gösterdiler ama netice de işler bizim istediğimiz gibi gelişmedi. Genelde tüm spor branşlarında yapıldığı gibi, biz de “sakatlarımız, hastalarımız vardı. Bunun için iyi hazırlanamadık” bahanesine sığınmaya çalışacağız. Şimdilik bunu kabullenebiliriz. Bunun nedeni, oyuncularımızın çoğunun 2019 da tam olgunluk dönemini yaşayacak olmaları. Yani önlerinde hala madalya kazanma şampiyonaların varlığı. Ben bu inancımı taşımaya devam edeceğim.

Ulusallara U18'in başarısına değinerek noktayı koyayım. Kızlarımız Arjantin de yapılan Dünya Şampiyonası'nda 4. olarak bizleri sevindirdiler. Önce Dominik Cumhuriyeti'ni 3-0, sonra bize her zaman ters gelen Asya Voleybolu'nun temsilcileri Çin'i 3-0, Japonya'yı 3-1 yenen, ardından da Peru'yu 3-0 ile geçerek grubu yenilgisiz ilk sırada tamamlayan ekibimiz, Kolombiya engelini de 3-0 ile aştı. Çeyrek Finalde Almanya'yı 3-0 deviren kızlarımız yarı finale adlarını yazdırdılar. Ne var ki burada İtalya'ya, sonra da Rusya'ya ayni sonuçla 1-3 kaybettiler. Böylece kürsüye çıkıp madalya alma şansını yitirdiler ama sonuçta Dünya dördüncüsü oldular. Üstelikte son iki maça kadar oynadıkları 6 müsabakayı da galibiyetle kapattılar. Ben, Dünya da ilk 4 içine giren kızlarımızı ve bu başarıda emeği olanları tüm kalbimle kutlarım.

Bu arada geçtiğimiz ay Sultanlar ve Efeler Liglerimizin kuraları da çekildi. Yıllardır “ligler 16 takımlı olsun, voleybolumuz Anadolu'ya daha çok yayılsın” düşüncemiz  gerçekleşmedi. Sonuçta özellikle bayanlar da yine Ankara'nın ötesine açılamadık. İki Bursa, 1 Çanakkale, 1 de Manisa'nın temsilcileri dışında kalan 8 ekibimiz İstanbul ve Ankara'dan.

Erkeklere gelince; hiç değilse 2 ekibimiz (Afyon Yüntaş, Kuzey Enerji Torul Gençlik Gümüşhane) Ankara'nın ötesinden.

Liglerimizdeki takımların neler yapabileceklerine dair yorum için şimdilik erken. İlerleyen dönemlerde bu konuda ki görüşlerimi sizlerle paylaşırım. Şu an için sadece kura çekiminin hayırlı olmasını temenni ediyorum.       

NOT: Manşet Voleybolun Sesi dergisinin 136. Eylül sayısı yazısıdır.      

---