Voleybolumuz, Salonlarımız Büyüdü Ama Seyircimiz Büyümedi

1970 li yıllarda voleybolda seyirci sıkıntısı vardı, şimdi de var galiba.

Voleybol federasyonu belli bir bağış karşılığında eski voleybolculara serbest giriş kartı verebilir.

Çünkü yeni voleybolcuları en çok eski voleybolcular izler. Her voleybolcu çocuğunu voleybolcu yapmak ister. (bizim çocuk cüce olduğu için bıraktı erkenden)

Voleybola meraklı beden eğitim öğretmenlerine ve okul müdürlerine bedava bilet dağıtılabilir.

Sene içinde mesela Fenerbahçe – Galatasaray erkek maçından evvel  Veteran maçı yapılabilir. Fenerbahçe – Galatasaray Liselerine de bu biletlerden verilebilir.

Tavanda başarılı olmak isteyen federasyon tabanı düşünmelidir.

Evvelden Eczacıbaşı ve Büyükdere Boronkay maçında fabrika işçileri gelirdi.

Şimdi de banka personeli geliyor.

Bu da bir formül.

Büyük kulüplerin azılı futbol seyircisinden daha mantıklı ve insancıl.

Salonlarımız çok büyüdü, voleybolumuz ilerledi ama seyirci olayı aynı oranda büyümedi. voleybol pastasının nasıl büyüdüğünü görmek için salonların otoparkına bakmak yeterli olur.

1970 li yıllarda anadol’lu Cengiz Göllü, Murat 124’lü Deniz Esinduy, külüstür Alfa Romeo’lu İsmail Vuran, Vespalı Bülent Meriç. biz mi çok fakirdik? Çok mütevaziydik?

Her erkek antrenör hayatında güzel yanlışlıklarla kızların soyunma odasına girer ve bağrışmalardan sonra utanç içinde çıkar. heyecandan ve şaşkınlıktan da bir şey görme fırsatı da olmaz.

Yani hatamızı iyi bir şekilde değerlendiremeyiz!

Ever Göçener anlatmıştı, eskiden görmüş ama heyecandan yine yürümüş ve sonra anlamış ve çıkmış.

1970 li yıllarda lüks Murat 131 otomobilimi marş basmıyor diye, Fikirtepe de tamirciye bıraktım. Sonra çok ender olarak tavladığım güzel bayanla taksiyle tamirciye almaya gittik.

Fenerbahçe’ye ve Bağdat caddesine gideceğiz.

Sonra becerirsem evime pul koleksiyonumu göstermeye davet edeceğim.

Gerisi artık kıza kalmış?

Ttamirciye gittik…

Bülent bey marş taşağı bozulmuş. sana çok marş taşağı yaptım.

Bu taşak sana 5 sene gider. orijinal taşak!

Allah’ım o kadar tavlamaya uğraştığım kız, bir salak tamircinin taşak kelimesini defalarca söylemesinden kaçıp gidecek!

Vve ben nasıl bir salağım ki Fikirtepe’ye tamirciye kızı götürüyorum!

Kıpkırmız oldum…

Anahtarı aldım ve kızla binip gittik.

O günü bozmamak için tamirciyi yarın öldürmeye karar verdim.

O sosyetik kız sonra bana gülerek: “Üzülme Bülent, aramıza hiçbir taşak giremez” deyip dalga geçti… Acaba şimdi otomobillerde marş taşağı var mı hala?

Voleybol antrenör derneğinin lokalini Ekim ayında hizmete açacağız.

Genç antrenörlerimizi derneğe sahip çıkmaları için bekliyoruz.

 

NOT: Manşet Voleybolun Sesi dergisi EKİM 137. Sayı sından alınmıştır.

---